Dziecięcych bohaterów filmowych czy też w literaturze jako bohaterów głównych najczęściej widuje się w takich utworach, które bywają przeznaczone dla dzieciaków. Nic w tym nadzwyczajnego – autorzy najczęściej pragną, aby widzowie i czytelnicy z lekkim sercem identyfikowali się z jego protagonistą, a zasadnym jest, iż dorosły jegomość raczej wejdzie emocjonalnie w rolę osobnika w swoim wieku, niż w emocje odkrywającego dopiero świat dziecka. Podobnie jest z dzieciakami – dla nich problemy dorosłych po prostu nie będą intrygujące tak, jak przygody ich rówieśników o jednakowo wybujałej wyobraźni.

Naturalnie fascynujących bohaterów dziecięcych można wyliczać bez końca, każdy człowiek, mający dostęp do lektur, mediów czy TV, filmów, będzie umiał samodzielnie wyselekcjonować własne ukochane dziecięce postacie. Co kilka lat jednak taka wyliczanka będzie miała całkowicie inny wygląd. Osoby starsze wymienią Stasia i Nelę z „W pustyni i w puszczy” bądź „Bolka i Lolka”, młodsi wymienią „Alicję w krainie czarów” albo postaci z baśni Braci Grimm, a dziatwa, które współcześnie oglądają bajki, z pewnością wymienią dziecięce postaci całkowicie inne, przykładowo Wioletkę, Słoneczko i Klausa z „Serii niefortunnych zdarzeń”, Elsę i Annę z „Krainy Lodu” albo Finna z „Pory na przygodę”. Niezależnie od wieku każdy oglądał swe ukochane dziecięce postaci wyłącznie za dzieciaka, a nie w dorosłym życiu.

Bezspornie są wyjątki od reguły, a bohaterowie dziecięcy pojawiają się pierwszoplanowo w filmach bądź książkach, dedykowanych właściwie wyłącznie dla dojrzałych odbiorców. Tutaj jako przykłady można wymienić chociażby ekipę dzieciaków ze „Stranger Things” bądź chłopca z filmu „Pokój”. Maluchy ukazują się jako główni bohaterowie, lecz na przykład w horrorach bądź thrillerach psychologicznych ich celem jest raczej wzbudzenie przerażenia i troski dorosłych odbiorców, zidentyfikowanie się z przerażonym opiekunem dziecka, zaakcentowanie cnotliwości pokrzywdzonego sił pozaziemskich, naskakujących na dziecko, czy także zabójcy kradnącego je sprzed nosa matki czy ojca. Z tej przyczyny dziecko występuje tu w charakterze głównego bohatera.