Ludzie są bezsprzecznie elementem natury. Pod pewnymi względami jest w stanie nad nią dominować, ale w życiu nie będzie w stanie wystąpić poza nią. Z tej świadomości pochodzi humanistyczny podziw dla przyrody, który przez lata przyjmował różne postaci. Jakąś z nich wydaje się wykorzystywanie tematów roślinnych a także od zwierząt w wytworach sztuki.

Największa książka, jaką czytał człowiek, czyli Pismo święte, mieści tyle symboli zwierząt, że doczekała się przeróżnych opracowań ujmujących bestiarium z Biblii. Z najbardziej ewidentnych przypadków można wyliczyć owcę, która w samej Ewangelii występuje niejednokrotnie jako alegoria pokornego wierzącego. Również antyczna twórczość artystyczna antycznego Rzymu, daleka wszakże od żydowskiej bądź chrześcijańskiej, wykorzystuje topos zwierzęcy – samicy wilka żywiącej fundatorów miasta Rzym, Romulusa i Remusa. W antycznej Grecji wielką rozmaitość stworzeń znaleźć możemy w opowieściach mitologicznych i – co za tym idzie – we wszelakich plonach sztuk plastycznych, chociażby w rzeźbie. Czworonogi były wszak tym, co artyści widzieli codziennie dookoła siebie, badali ich preferencje oraz postępowanie, a w konsekwencji mogli zestawiać je z przymiotami człowieka.

Powyższa okazja była używana przez wielu twórców wszystkich epok. Choćby słynny krajowy poeta I. Krasicki w licznych bajkach wzorował się na wzorcach zwierzęcych. Pisząc o ptaszkach w klatce czy kruku i lisie, budował kazanie nijak do świata fauny nie przystające. Dodatkowo w utworach wieszcza Mickiewicza pojawiają się czworonogi, chociaż w odmiennym zakresie jak u poprzednika. W ogóle legendy oraz opowieści zawierają wiele istot ze świata zwierząt. Nie wyłącznie nasi literaci w taki sposób konstruowali swe utwory. Wymienić można choćby Jean’a de La Fontaine’a.

Znane są także dzieła, gdzie zwierzęta są istotnymi bohaterami, ale nie wyrażają stricte cech ludzkich, nie są alegoriami. Choćby powszechnie znana powieść „Lassie, wróć” bądź, z innego podwórka, „Biały Kieł” ewentualnie „Konik Garbusek”. Można wyliczyć cały szereg utworów literackich, w których zwierzęta współwystępują jako druhy czy współpracownicy ludzi i wyrażają wyłącznie siebie samych. Do tego typu lektur należą np. „Czarownice z Eastwick”, opowieść „Pieśni lodu i ognia” lub sztandarowe lokalne „W pustyni i w puszczy”.

Zwierzaków można poszukiwać w każdej sferze sztuki. Szerokim miejscem do analizowania owego tematu wydaje się ewidentnie malarstwo. Każdy zaintrygowany odkryje tu całe tysiące przykładów na to, w jakim stopniu świat zwierząt penetruje świat człowieka.